ការណែនាំសម្រាប់ការលេងហ្គេម Floodfill

បញ្ហានៃការប្រើចំនួនពណ៌តិចបំផុតដើម្បីដាក់ពណ៌លើផែនទី មានប្រវត្តិយូរយារណាស់មកហើយដូចដែលបានពន្យល់ ជាឧទាហរណ៍នៅក្នុងអត្ថបទវិគីភីឌា ទ្រឹស្តីបទដែលថា ៤ ពណ៌គឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ដាក់ពណ៌ប្លង់ផែនទីបានក្លាយជាល្បីល្បាញដោយសារជាទ្រឹស្តីបទគណិតវិទ្យាធំដំបូងគេបង្អស់ដែលអាចស្រាយបញ្ជាក់បានតែតាមរយៈកុំព្យូទ័រប៉ុណ្ណោះ មិនមែនតាមរយៈសម្រាយបញ្ជាក់គណិតវិទ្យាដែលមនុស្សផលិតឡើយ។

គេមិនទាន់ដឹងក្បួនដោះស្រាយច្បាស់លាស់ដើម្បីដាក់ពណ៌ផែនទីប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនៅឡើយទេ។ ជាមួយពាក្យ 'ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព' យើងមានន័យថា ប្រសិនបើចំនួនតំបន់ N មានទំហំធំខ្លាំងនោះចំនួននៃការព្យាយាមលាបពណ៌ចាំបាច់នឹងកើនឡើងដូច N^k ដែល k គឺ ជាចំនួនដែលមិនអាស្រ័យលើ N។ និយាយម្យ៉ាងទៀត សម្រាប់ក្បួនដោះស្រាយដែលមានប្រសិទ្ធភាព ចំនួននៃការប៉ុនប៉ងមានចំនួនកើនឡើងតាមពហុធានៃ N។ ជាងនេះទៅទៀត ក្បួនដោះស្រាយការដាក់ពណ៌ត្រូវបានគេហៅថា exponential complexity ជាឧទាហរណ៍ ចំនួននៃការព្យាយាមអាស្រ័យលើ N ឧទាហរណ៍ដូចជា 4N ។

ប្រសិនបើគេត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យប្រើ ៥ ឬ ៦ ពណ៌ ឬប្រសិនបើផែនទីត្រូវការតែ ២ ពណ៌ នោះក្បួនដោះស្រាយដែលមានប្រសិទ្ធភាពនឹងត្រូវបានគេដឹង។

ឱកាសមួយទៀតដើម្បីទទួលបានវិធីសាស្ត្រមានប្រសិទ្ធភាពគឺត្រូវពិភាក្សានិងអនុវត្តតាមក្បួនដោះស្រាយដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពមួយ។ វិធីសាស្រ្ត (ជាការណែនាំ) ដែលមានប្រសិទ្ធភាពលើករណីជាច្រើននឹងត្រូវពិភាក្សាដូចខាងក្រោម៖

សំណួរ៖ តើតំបន់ណាដែលត្រូវលាបពណ៌មុនគេ?

សំណួរ៖ តើជម្រើសពណ៌មួយណាដែលរើសបានតាមចិត្ត?

សំណួរ៖ តើត្រូវដាក់ពណ៌តំបន់ណាបន្ទាប់?